Teksten over kritiek

Et voilà

(…) De kunstkritiek balanseert in het algemeen tussen de uitersten van konventioneel onderzoek en van lyriese autopsychologie. Kritiek is inwijding. En niet een biecht van de kritieker. De kritiek heeft slechts op twee vragen te antwoorden. De vraag naar het vizionaire in het werk (de spiritualistiese inhoud) en deze naar de gelijkwaardige techniese realisering van deze vizie in het kunstwerk. Samen naar het evenwicht van vizie en formale realisering. Mogelik blijft het op een andere wijze intuïtief het kunstwerk te benaderen. Deze wijze is dan weer scheppende kunst en geen kritiek. Deze wijze behoort tot de poëzie; het thema van het gedicht is dan eenvoudig een kunstenaar of een kunstwerk. De moderne kunstkritiek kombineert beide mogelikheden: de krities-analytiese en de syntheties-intuïtieve. Zij brengt een slecht gedicht in de plaats van een logiese kritiek. (…)

Uit: ‘Et voilà. Een inleidend manifest’ van Paul van Ostaijen (1921), in Verzameld werk. Deel 4: proza. Besprekingen en beschouwingen, ed. Gerrit Borgers, Bert Bakker, Amsterdam, 1979.
Bron: DBNL

Geplaatst op 18/01/2010

Tags: et voilà

Categorie: Teksten over kritiek

Naar boven

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je reactie zal pas verschijnen na controle op spam. Dat kan een paar uren of dagen duren.