Deze vier bundels staan op de shortlist van de Poëziedebuutprijs 2020

12/08/2020

Gisteren werd de shortlist van de Poëziedebuutprijs 2020 bekend gemaakt. Met deze prijs willen Poëziecentrum en deAuteurs jonge dichters sinds 2017 een duwtje in de rug geven. Op 29 augustus zal in de krant De Standaard der Letteren de winnaar bekend worden gemaakt. Dit zijn de vier genomineerden.

De kanshebbers voor de Poëziedebuutprijs in 2020 zijn Sis Matthé (persoonlijk geraakt, het balanseer), Jens Meijen (Xenomorf, De Bezige Bij), Iduna Paalman (De grom uit de hond halen, Querido) en Peter Prins (contouren voor verderop, Uitgeverij crU). Ook bij De Reactor hebben we aan enkele van deze bundels aandacht besteed. Hieronder vind je twee recensies over het werk van Sis Matthé en Jens Meijen. We houden je op de hoogte van de afloop.

 

Xenomorf, Jens Meijen (2019)

Wat is poëzie waard in het licht van de eeuwigheid? Het is een vraag waar heel wat dichters in het verleden mee hebben geworsteld – en ook vandaag blijft ze actueel. In een tijd van stijgende zeespiegels, oprukkend populisme en een debatcultuur die de lucht uit ons taalgebruik lijkt te knijpen, laat Jens Meijen die eeuwenoude vraag nog een stuk urgenter weerklinken in zijn debuutbundel Xenomorf (2019). Geconfronteerd met een wereld die in brand staat, weegt de bundel de waarde van gedichten wanneer de eeuwigheid niet langer oneindig lijkt. Dat doet Meijen door middel van veelkleurige, paginalang uitwaaierende gedichten die samen een poëtische modderstroom vormen die de lezer soms versmacht, maar hem of haar evengoed naar lyrische hoogten stuwt – en aldaar kosmische vergezichten biedt.

Lees hier de recensie van Tijl Nuyts.

 

Persoonlijk geraakt, Sis Matthé (2019)

persoonlijk geraakt is de debuutbundel van Sis Matthé (1980), die zich naast poëzie ook bezighoudt met film en muziek. Zo is hij samen met Veva Leye, collega-auteur bij uitgeverij het balanseer, redacteur van het online filmplatform Sabzian en speelt hij in het synthpop duo Stacks. Zijn poëziedebuut bevat niet meteen het literair experiment dat je bij een uitgave van het balanseer zou verwachten, maar het is toch zeker de moeite waard. Op de site van de uitgeverij wordt de bundel getypeerd als ‘de zoektocht naar een klassieke dichtbundel die net op tijd wegdraait, een taalspel met toekomst’. persoonlijk geraakt is een wankele constructie, een oud huis dat de bewoner voortdurend bewoonbaar probeert te maken voor de toekomst. Af en toe valt er een brokstuk vanaf, zoals te zien op de cover: de suffix ‘t’ is daar van het voltooid deelwoord ‘geraakt’ gevallen.

Lees hier de recensie van Ewoud Goethals.