Overvolle boeken, tot de rand gevuld met personages, verhalen, en verwijzingen, hebben een grote aantrekkingskracht op mij, alsof je online stuit op een playlist met muzikale parels die je nog niet kende. De beste schrijvers weten er iets betoverends van te maken. Utopia Avenue van de Britse schrijver David Mitchell vond ik er zo eentje, tegelijkertijd postmodern speels en vlot leesbaar. De roman is een soort biopic van een verzonnen rockgroep uit de jaren ’60. Mitchell neemt erin evenwel expliciet een loopje met de lezer en met de geschiedenis. Zo is deze roman net als een weg terug naar een verleden dat nooit heeft bestaan en een groep die uiteindelijk enkel in de muzikale verbeelding van de lezer zal weerklinken: een utopia avenue, dus.
Literatuur kan een soort geheugenkunst uitoefenen, een manier om terug te halen wat bijna vergeten werd. In Inventaris van enkele verliezen schrijft Judith Schalansky essays die onderdeel zouden kunnen zijn van een encyclopedie van dat wat verdween: het gezonken atol Tuanaki, een gesloopt DDR-gebouw, een verloren schilderij van Caspar David Friedrich. Zo krijgen ze weer een plaats in deze wereld, al was het maar in de geesten van haar lezers. Het boek is daarnaast ook prachtig vormgegeven en geïllustreerd -door Schalansky zelf overigens- met zwart-op-zwart illustraties, alsof die het voorzichtig onttrekken van deze verliezen aan de vergetelheid proberen weer te geven.
Lees hier de recensie van Anne van den Dool op De Reactor.
Een goede intellectuele biografie biedt mij als lezer uiteenlopende soorten plezier: de voldoening om nu eindelijk ingewikkelde theorieën beter te begrijpen en het amusement om de kleine kantjes van ongenaakbaar gewaande figuren te leren kennen. Wolfram Eilenberger brengt in Het tijdperk van de tovenaars maar liefst vier zulke biografieën samen, allemaal filosofen en cultuurcritici uit het Duitsland van het begin van de 20ste eeuw: Walter Benjamin, Martin Heidegger, Ernst Cassirer en Ludwig Wittgenstein. Op hun eigen manier, zo toont Eilenberg, waren het alle vier tovenaars die probeerden om de gefragmenteerde wereld weer samen te brengen.
Lees hier de recensie van Erwin Jans op De Reactor.
Geert Vandermeersche werkt als professor kunst- en cultuureducatie aan de VUB en als gastprofessor aan de UGent. Hij geeft les aan agogen en leraren-in-opleiding over het belang van verhalen, culturele studies en kunst in het onderwijs en daarbuiten. Daarnaast bestudeert hij het werk van de onderwijsfilosoof Maxine Greene en de transformaties in het literaire en culturele veld onder invloed van digitalisering.