Wat Eliot te vertellen heeft over de verworpen realiteit is niet veel zaaks, het blijft bij heel oppervlakkige (en zelfgenoegzame) indrukken, ondanks ironie en erudiet vertoon. Maar je zou het ook anders kunnen bekijken, vertrekkend van het feit dat Eliot de sociale realiteit tenminste niet aanvaardt zoals ze is, dat hij zich er niet mee verzoent: misschien biedt juist die afwijzing iets ‘positiefs’, of althans een aansporing om iets positiefs te zoeken: ‘breek met het leven dat u nu leidt!’
